یه روزایی بود که من همه رو دوست داشتم همه برام عزیز بودن  با تمام وجودم عاشق همه بودم از دختر خاله تا..................پسر عمو از عمه تااااااااااااااااااااااااا خاله  فامیل دوست  همه تو دلم از یک تا ده جا داشتن ولی همشون دلمو شکوندن به هرکی محبت کردم یه جوری بهم گفت که دوسم نداره وقتی هر کی ناراحت بود یه جوری بهش می گفتم که منم ناراحتم ولی اونا یا می گفتن  برو یا تو که قبلا از من بدت می اومد ولی موضوع همین بود ( اگه لیلی نداشت  میلی چرا ظرف مرا بشکست لیلی) من کسایی رو که می گفتم دوست ندارم خیلی دوسشون داشتم چون از اینکه بهشون بگم که دوسشون دارم می ترسیدم.چرا ادما کاری کردن که از اینکه به کسی بگی دوسش داری بترسی چرا چرا چرا؟